AğA ::: (Tür.) Er. 1. Yaşlanma manası­na gelen "ağmak"tan. Büyük, efendi. Büyük kardeş, ağabey. 2. Amir, baş, reis. Eski devlet teşkilatımızda bazı idarecilere verilen unvan. 3. Osmanlı devletinde okuma-yazma bilenlere verilen şeref unvanı. 4. Halkın saygı­sını kazananlara verilen unvan. 5. Er-kek, eş, koca. 6. Eski büyük konaklar­da çalışan hizmetlilerin başı. Eski Türklerde soylu aileye mensup kadın­lar da bu unvanı kullanmışlardır.

AğA ::: Dört yanı suyla çevrili kara parçası.

AğA ::: 1. Sözü geçen, cömert kişi. 2. Kırsal kesimde büyük toprak sahibi. 3. Ağabey.

AğA ::: 1. Deniz, göl ya da akarsuda bulunan, dört bir yanı su ile çevrili kara parçası. 2. Çevresi yollarla ya da sokaklarla belirlenmiş arsa.